Alba

 

Alba w formie długiej tuniki z rękawami. Dół znacznie rozszerzony, rękawy długie i na końcach nieznacznie przewężone. Pod szyją pionowe rozcięcie i niska stójka z troczkami.

Wykonana z białej bawełny, zdobiona na brzegach rękawów i wzdłuż dolnej krawędzi koronką. Rękawy obszyte wąskim paskiem koronki o motywach geometrycznych. Dolna krawędź obszyta szeroką koronką (ok. 75 cm), o ornamentalnym wzorze opartym na motywie linii falistej przeplatanej listkami i palmetami.

Alba to długa szata koloru białego noszona przez duchownych w czasie obrzędów liturgicznych oraz przez osoby świeckie (np. lektorów, czy dzieci przystępujące do sakramentu Pierwszej Komunii Świętej). Alby mają długie rękawy i sięgają do kostek. Wywodzą się od starożytnych rzymskich tunik. Alba powinna przylegać do ciała, jeśli tak nie jest, należy przewiązać ją w pasie sznurem nazywanym cingulum. Alba symbolizuje czystość serca i jest też nawiązaniem do szaty chrzcielnej. Ma za zadanie zakryć wszystkie inne części świeckiej garderoby. Jest najprawdopodobniej najstarszą częścią szat liturgicznych, stosowaną od czasów wczesnego chrześcijaństwa, która przetrwała do dnia dzisiejszego. W średniowieczu wykształcił się typ alby bogato zdobionej koronkami, zwłaszcza przy mankietach. Takie alby stosowano zazwyczaj do odprawiania uroczystych mszy w czasie najważniejszych świąt. Były również oznaką godności biskupiej. Z nich wykształciła się szata zwana rokietą. Koronki zaczęły być wypierane po Soborze Watykańskim II, gdy zaczęto zastępować je prostą, gładką albą. Odpowiednikiem alby w Kościele Wschodnim jest bogato zdobiony sticharion.

Alba ze zbiorów Muzeum wykonana jest z bawełny i dekorowana koronką w formie m.in. palmet, które w chrześcijaństwie symbolizują męczeństwo, ale są też zapowiedzią wiecznego życia. Jej długość wskazuje, że mogła być stosowana także jako komża oraz rokieta.

Alba została przekazana do Muzeum Kresów w Lubaczowie przez parafię pw. św. Wojciecha w Cieszanowie. Do zbiorów parafii trafiła z terenów rzymskokatolickiej archidiecezji lwowskiej (jej siedziba, w związku ze zmianą granic wraz z końcem II wojny światowej i przesiedleniami ludności polskiej znalazła się od 1946 r. w Lubaczowie) za pośrednictwem ks. Józefa Kłosa, dotychczasowego proboszcza parafii pw. św. Marii Magdaleny we Lwowie a od 1 września 1946 r. proboszcza parafii cieszanowskiej.

 

>>> Zobacz obiekt na Portalu Muzeum Dziedzictwa Kresów Dawnej Rzeczypospolitej >>>

 

 

Nazwa

Alba

Twórca

Nieznany

Datowanie

XIX / 1 poł. XX w.

Materiał

Nić bawełniana, płótno bawełniane

Technika

Koronka kombinowana, koronka maszynowa

Wymiary

Długość: 154 cm; szerokość: 107 cm

Pochodzenie

Alba została przekazana do Muzeum Kresów w Lubaczowie przez parafię pw. św. Wojciecha w Cieszanowie. Do zbiorów parafii trafiła z terenów rzymskokatolickiej archidiecezji lwowskiej (jej siedziba, w związku ze zmianą granic wraz z końcem II wojny światowej i przesiedleniami ludności polskiej znalazła się od 1946 r. w Lubaczowie) za pośrednictwem ks. Józefa Kłosa, dotychczasowego proboszcza parafii pw. św. Marii Magdaleny we Lwowie a od 1 września 1946 r. proboszcza parafii cieszanowskiej.

Numer inwentarzowy

ML/A/2997

Autorka notki

Paulina Korneluk

ZAPRASZAMY DO ODWIEDZIN

ul. Jana III Sobieskiego 4
37-600 Lubaczów

ul. Jana III Sobieskiego 4
37-600 Lubaczów

Radruż 13
37-620 Horyniec-Zdrój

Nowe Brusno 103
37-620 Horyniec-Zdrój

Skip to content