Zegarek kieszonkowy

Zegarek kieszonkowy, męski, tarcza porcelanowa z cyframi rzymskimi, w dolnej części sekundnik. Wskazówki ozdobne, filigranowe, wokół cyferblatu dekoracja malarska w postaci ukwieconego wieńca podporządkowana zarysem kształtowi gwiaździstego lustra tarczy. Koperta podwójna. Wieko zdobione grawerowanym ornamentem o motywie wieńca, w środku którego kartusz. Na kopercie wewnętrznej grawerowany napis: Cylinder 6 Steine Repassirt. Wewnątrz punce: korona i półksiężyc, bucik, prak. 0,800 ptak, 86696 AM,E oraz METAL i 863786. Obudowa wysoka, wielowarstwowa, zdobiona paskami roślinnymi i łuską. W części górnej wałek naciągowy z koroną oraz owalny uchwyt na dewizkę. Dekoracja malarska w kolorze czerwono-niebiesko-zielonym. Mechanizm zegarowy uszkodzony.

Zegarek kieszonkowy pojawił się w Europie w XV stuleciu we Włoszech. Na początku XVI wieku był on już powszechnie wytwarzany, a z jego produkcji słynęła Norymberga. Pierwsze zegarki miały tylko jedną wskazówkę godzinową, a minutowa pojawiła się dopiero w XVII wieku. W tym też stuleciu produkcja zegarków była powszechna już w całej Europie. Kształt ewoluował wraz z modą – początkowo były one dość duże i noszono je na łańcuszku na szyi, potem ich kształty malały i imitowały np. czaszki, książeczki, gwiazdy, owoce. Gdy w połowie XVII wieku pojawiły się kamizelki z kieszonką, kształt zegarków został zbliżony do typowych, spłaszczonych, zaokrąglonych bez ostrych kantów. Były to przedmioty luksusowe i bardzo drogie, w dużej mierze, do końca XVIII stulecia, wyrabiane ręcznie. W XIX wieku moda na zegarki kieszonkowe upowszechniła się, zaszły też zmiany w ich mechanizmie, które pozwoliły na dokładniejsze odmierzanie czasu. Ówcześnie największym ośrodkiem ich produkcji była Szwajcaria oraz Stany Zjednoczone. Zegarki kieszonkowe zostały wyparte przez zegarki na pasku przypinane na nadgarstek. Taki typ zegarka rozpowszechnił się po I wojnie światowej, gdyż był łatwiejszy w obsłudze i sprawdzaniu godziny. Zegarki kieszonkowe składają się z koperty, breloczka i łańcuszka, który ułatwia ich przyczepienie do kamizelki, klapy lub szlufki. Łańcuszki były często zdobione srebrnym lub emaliowanym wisiorkiem z herbem np. rodowym. Na łańcuszkach do zegarków pojawiały się również pozornie praktyczne gadżety, takie jak kluczyk do nakręcania zegarka czy obcinaczka do cygar. Wytwarzano zegarki kieszonkowe zarówno dla panów jak i dla pań.

 

>>> Zobacz obiekt na Portalu Muzeum Dziedzictwa Kresów Dawnej Rzeczypospolitej >>>

 

 

Nazwa

Zegarek kieszonkowy

Twórca

Nieznany

Datowanie

Lata 1893–1934

Materiał

Srebro, szkło, porcelana, metal

Technika

Wyrób seryjny (forma)

Wymiary

Średnica: 4,5 cm; wysokość: 6,3 cm; grubość: 1,5 cm

Pochodzenie

Obiekt został przekazany do Muzeum Kresów w Lubaczowie przez Muzeum - Pałac w Kozłówce (ob. Muzeum Zamoyskich w Kozłówce).

Numer inwentarzowy

ML/A/1037

Autor notki

Paulina Korneluk

ZAPRASZAMY DO ODWIEDZIN

ul. Jana III Sobieskiego 4
37-600 Lubaczów

ul. Jana III Sobieskiego 4
37-600 Lubaczów

Radruż 13
37-620 Horyniec-Zdrój

Nowe Brusno 103
37-620 Horyniec-Zdrój

Skip to content